Leczenie żywieniowe na Oddziałach Anestezjologii i Intensywnej Terapii (OAiIT) stanowi istotny element opieki nad pacjentami w ciężkim stanie klinicznym. Pacjenci ci, z racji swojego stanu zdrowia, często wymagają specjalistycznego wsparcia żywieniowego, co zwiększa koszty ich leczenia. W artykule omówimy, jak wygląda proces żywienia na tych oddziałach oraz na co zwrócić uwagę przy jego rozliczaniu z Narodowym Funduszem Zdrowia (NFZ).
Jak wygląda leczenie żywieniowe na OAiIT?
Leczenie żywieniowe na oddziałach anestezjologii i intensywnej terapii obejmuje zarówno żywienie pozajelitowe, jak i dojelitowe. Każda z tych form żywienia ma przypisaną punktację w skali TISS-28, która jest podstawą do wyliczenia wartości rozliczenia za każdy dzień hospitalizacji pacjenta.
- Żywienie pozajelitowe: Podawane przez cewnik centralny mieszaniny odżywcze dostarczają pacjentowi niezbędnych składników odżywczych bezpośrednio do krwiobiegu. Za zastosowanie tej procedury pacjentowi przysługuje dodatkowe 3 punkty w skali TISS-28.
- Żywienie dojelitowe: Przeprowadza się je poprzez zgłębniki (np. nosowo-żołądkowe, PEG). Pacjentom żywionym w ten sposób przysługuje 2 punkty w skali TISS-28.
Jakie dodatkowe punkty przysługują za żywienie na OAiIT?
Oprócz punktów bezpośrednio związanych z samym leczeniem żywieniowym, pacjentowi na OAiIT doliczane są również dodatkowe punkty za inne czynności związane z opieką:
- 1 punkt za opatrunki,
- 2 punkty za cewnik w żyle centralnej.
Dzięki temu pacjent żywiony pozajelitowo może uzyskać łącznie 6 punktów, a pacjent żywiony dojelitowo – 5 punktów w skali TISS-28.
Jak wygląda proces sprawozdawania leczenia żywieniowego na OAiIT?
Każdy dzień, w którym pacjent na OAiIT jest poddawany żywieniu pozajelitowemu lub dojelitowemu, musi być odpowiednio udokumentowany. Dokumentację tę należy dołączyć do historii choroby pacjenta, a także wypełniać karty zgodne ze wzorami określonymi w zarządzeniach NFZ:
- Karta kwalifikacji dorosłych do leczenia żywieniowego (załącznik 6a),
- Karta leczenia żywieniowego dorosłych (załącznik 6b),
- Karta obserwacji centralnego cewnika naczyniowego (załącznik 6g) – w przypadku żywienia pozajelitowego.
Wszystkie te dokumenty stanowią podstawę do rozliczenia świadczeń żywieniowych z NFZ.
Na co zwrócić uwagę przy rozliczaniu świadczeń?
- Dokładna dokumentacja: Każde zastosowanie żywienia pozajelitowego lub dojelitowego musi być dokładnie opisane w dokumentacji medycznej pacjenta. Ważne jest, aby zapisy były kompletne i spójne, ponieważ NFZ może przeprowadzić kontrolę zasadności rozliczeń.
- Wyłączne stosowanie diet przemysłowych: NFZ finansuje tylko leczenie żywieniowe prowadzone za pomocą diet przemysłowych. Stosowanie zmiksowanych diet kuchennych nie podlega refundacji i nie może być rozliczone w ramach procedur żywieniowych.
- Prawidłowe kodowanie świadczeń: Każdy rodzaj leczenia żywieniowego ma przypisany odpowiedni kod, który musi być raportowany w dokumentacji. Na przykład:
- Żywienie pozajelitowe – kod 5.57.01.0005001,
- Żywienie dojelitowe – kod 5.57.01.0005002.
- Suma punktów: Wartość rozliczanego osobodnia na OAiIT wzrasta dzięki dodatkowym punktom za leczenie żywieniowe oraz inne procedury, np. opatrunki czy cewnikowanie. Te punkty są kluczowe dla określenia wysokości refundacji za każdy dzień pobytu pacjenta na OAiIT.
Od 1 stycznia 2019 r. dla każdej doby pobytu pacjenta w OAiIT szpitale sprawozdają w raportach statystycznych szczegółowe czynności wykonywane w opiece nad pacjentem, poprzez produkty statystyczne, określone w załączniku nr 4a (skala TISS – 28) do zarządzenia. Wersję papierową karty należy dołączyć do historii choroby. W przypadku leczenia żywieniowego, najnowsza wersja skali TISS – 28 uzupełniona o kody świadczeń wygląda następująco:
| 5. Metabolizm | ||
| 5.57.01.0005001 | METABOLIZM – ŻYWIENIE POZAJELITOWE | b) Żywienie pozajelitowe – 3 pkt.Podaż drogą cewnika założonego do żyły centralnej kompletnych mieszanin do żywienia pozajelitowego.Do punktacji nie wlicza się podaży samej glukozy lub roztworów o niskiej osmolarności drogą żył obwodowych.Zalecana podaż energii to 7,5 – 20 kcal/kg mc/dobę (w ostrej fazie katabolicznej) oraz > 20 kcal/kg mc/dobę (w fazie anabolicznej).Konieczność prowadzenia dodatkowej dokumentacji zgodnie ze wzorami określonymi w załącznikach nr 6a–6g do zarządzenia. |
| 5.57.01.0005002 | METABOLIZM – ŻYWIENIE DOJELITOWE (ENTERALNE) | c) Żywienie dojelitowe (enteralne) – 2 pkt.Żywienie dietą przemysłową drogą dostępu sztucznego niezależnie od jego wprowadzenia: przez usta, nos, PEG, gastrostomia, jejunostomia. Zalecana podaż energii to 7,5 – 20 kcal/kg mc/dobę (w ostrej fazie katabolicznej) oraz > 20 kcal/kg mc/dobę (w fazie anabolicznej).Konieczność prowadzenia dodatkowej dokumentacji zgodnie ze wzorami określonymi w załącznikach nr 6a–6g do zarządzenia. |
Podsumowanie
Leczenie żywieniowe na Oddziałach Anestezjologii i Intensywnej Terapii to kluczowy element opieki nad pacjentami w stanie krytycznym. Prawidłowe rozliczanie tych procedur wymaga skrupulatnego prowadzenia dokumentacji i stosowania wyłącznie diet przemysłowych. Punkty przyznawane za żywienie w skali TISS-28 wpływają na wysokość refundacji, dlatego warto zwrócić szczególną uwagę na pełną zgodność dokumentacji z obowiązującymi przepisami NFZ.
Załączniki:
Załącznik 6a – karta kwalifikacji dorosłych do leczenia żywieniowego
Załącznik 6b – karta leczenia żywieniowego dorosłych
Załącznik 6g – karta obserwacji centralnego cewnika naczyniowego
